Masaż niemowlęcy (Shantala) ma wielowiekową tradycję, pochodzi ze starożytności. Do Europy masaż Shantala sprowadził położnik Frederiqe Laboyer.
Dziś masaż niemowlęcy cieszy się wielką popularnością w Europie, Kanadzie, USA i wielu innych krajach cywilizacji zachodniej. Jest uznawany jako forma pielęgnacji niemowlęcia, sposób kontaktu opiekuna i dziecka oraz technika fizjoterapeutyczna. Masaż Shantala coraz większą popularność zyskuje w opiece nad dziećmi adopcyjnymi, wcześniakami oraz noworodkami z ciąż i porodów wysokiego ryzyka.
Masowanie dziecka ma być relaksem dla dziecka i opiekuna poprzez kojące właściwości otaczających bodźców, empatycznego dotyku oraz spokojnej muzyki. Wpływa na wzmożone wydzielenie się oksytocyny i endorfin (hormonów szczęścia). Masaż ma właściwości więziotwórcze, silny ładunek emocjonalny i sprzyja dobrej komunikacji opiekuna z niemowlęciem. Z tych powodów masaż powinien być wykonywany przez rodzica (opiekuna) dziecka. Instruktor pokazuje kolejne elementy na lalce, nie dotyka bezpośrednio dziecka.
Nauka masażu Shantala jest etapowa. Zazwyczaj jest to cykl 3-4 spotkań, podczas których rodzic (opiekun) uczy się kolejnych elementów techniki masażu a dziecko przyzwyczaja się do dotyku. Masaż nie powinien być nauczany podczas jednego spotkania. Zbyt długa stymulacja dotykiem nieprzygotowanego dziecka może prowadzić do sytuacji stresowych i w efekcie do zniechęcenia i niepowodzenia masażu.